نام تو را امروز بر سر در شکوه و اقتدار کشور حک کرده اند؛ کدام عرصه از طنین گام‌های اندیشه ات تهی مانده است! تو آمده‌ای تا دست‌های نادانی شهر را بگیری و آرام از کوره راه‌های جهل و ناتوانی، به سر منزل سعادت و آبادانی برسانی. شهر، علم و دانش تو را به تمنا نشسته است، فصل، فصل توست. تو، تجربه‌های دیروز را به تلاش‌های فردا پیوند می‌زنی تا آینده‌ای بسازی لبریز از روزهای زیبا، رو به زیباترین و خوشبخت‌ترین منظره‌های زندگی.